Gece koynunda büyütür bazı insanları
Karanlık olur o insanlar, yalnız olur
Bir tek geceleri vardır
Ne hissettiklerini, yaşadıklarını anlayan ve bilen
bir tek geceleri
Gece göğsüne basar bazı insanları
Sessiz çığlıklarla
hıçkıra hıçkıra ağlar o insanlar
Öyle zamanlarda güçsüz hisseder kendilerini işte
Nasıl kalkacağını nasıl toparlayacağını bilemez çaresizdirler
Güz yalnızlığı şimdilerde zaman
Şiir okuyor sevgilim ocak başında
Sararmış yapraklar sonbahar sokaklarda
Aşk romanlarda ışıklar kaldırımlarda
İklimler değişti, kar çiçeği yaz içinde
Dert değil bu, dertten beter bir biçimde
İnsanlar koşuyor dört nala kafamın içinde
Kuşlar uçuyor geceye bir başka biçimde
Okumaya devam et “İklimler Değişti Unuttun”
Fesleğen kokuları altında baygın
Dargınım yalnızlığıma
Yırtık iplikli
Ah benim kalabalık korkaklığım
Dinmiyor sızısı mavi yelkenlerin
Koşardım salkım saçak bulutlara
Küllerini semaya uğurlayarak
Gel gör ki dargındım
Sana
Kenefirli yalnızlığıma
Okumaya devam et “Kalabalık Bir Tren Rüyası”
