ÇOCUKLAR…
Burada geçirdiğim sıkıntılı son dönemlerimde, beni kısa da sürse sevindiren neşe kaynağım;
Çukurca’nın Çocukları, Dünya’nın çocukları.
Varlığımızın belki de geçerli olarak kabul edebileceğim tek nedeni!
Her gün göreve giderken çıkış kapısında çocuklar karşılar bizi. Yanımıza koşar, bilinçsizce “para para” diye tuttururlar. Ama artık beni gördüklerinde fotoğraflarını çekmemi istiyorlar.
Bazı fotoğraflar vardır, sözcükler onları anlatmakta yetersiz kalır.
İşte bu fotoğrafta ben de aynı şeyi yaşıyorum. Sizler doğanın karşınızda çizdiği inanılmaz güzellikteki şekilleri izlerken, acaba vapurdaki kişiler içlerinden neler neler geçiriyorlardır? Sevgileri, hasretlikleri, yaşama sevincini, yalnızlığı…
Ben ise içimdeki seni düşünüyorum; bedenime sığdıramadığım deli ruhumu.
Bora EKE’nin kamerasından Yaşamın Kareleri: “People in Istanbul”
