Bir yaşamda var olmak demek…
Yaşamın içine “bakan” gözlerle yaşamları görmek demektir!
Bir çocuğun çığlıkları duyulmuyorsa, tok olan aç olanın halini anlamıyorsa, aç gözlülük bir insanı “insan” yapabiliyorsa hangi mevkilerle temiz bir geçmiş bırakabilir ve hangi gelecekten söz edebilirsiniz ki?
Bir insan, etrafına yalanlarla örülü bir benlik yaratıyorsa, sözlerine itaat arıyorsa, hangi sözlerle kendinizi kalabalıkmış gibi gösterip gururla alkışlatabilirsiniz ki?
Kaç yaşamda açlıktan, soğuktan “ayaz” olarak ölen bedenler vardır bunu düşünebildiniz mi?
Kaç yaşamda inandırılmaya çalışılan sansürler vardır, bunu görmezden gelebildiniz mi?
Hangi yaşamdır kadını hiçe sayan, hangi yaşamda vardır tercihleri yüzünden hep yok sayılan…
Hangi yaşamdan söz edebilir ki insan!
Yoksulluk açlığa, zenginlik aç gözlülüğe, yüzsüzlük vicdana gebe kalıyorsa hangi yaşamdır ki bu insanı “insan” sayan.
Hangi insan hırsını vicdanından daha üstün tutabilir, kaç yanlışıyla tek doğru kendisi edebilir!
…
Bir yaşamda var olmak demek, insan olarak görmek bilmek ve hissetmek demektir!
Bencillikler önce hırsı yaratır sonrasında ise daha fazlasını isteme arzusunu, halbuki gerçek olan şeyler vicdanda başlar, bunun farkında olmadan kendinizi alkışlatabilir ve kalabalık gösterebilirsiniz; peki ya vicdanınızda?
***
Çocukları mutlu edebilecek her şey de var olan bir yaşam belki de! Küçücük bir şekerle mutlu olabilecek milyonlarca çocuk, ayakkabı kutusunu görünce üşümeyecek milyonlarca ayak varken soğuktan, açlıktan, dayaktan ölen ama bir türlü göremeyen gözlerin varoluşu içimi acıtıyor.
Yeni bir yılda, iyiliğini ve vicdanını daha fazla gösterenlerin yılı olması dileğiyle…
Mutlu yıllar…