Sayfaya dökülüyor
İçimden mısralar
Kaleme rengini veriyor
Bazen siyah, bazen kırmızı
Kimi zaman mavi.
Kederlensem kararıyor
Hüzünlerle,
Kan ağlandığımı bilir
Sayfaya dökülüyor
İçimden mısralar
Kaleme rengini veriyor
Bazen siyah, bazen kırmızı
Kimi zaman mavi.
Kederlensem kararıyor
Hüzünlerle,
Kan ağlandığımı bilir
A şehrinden B şehrine saatte 95 km hız ile giderken sanki umurumuzda mı 72 ışık yılı uzaklıkta olan bir yıldızın patlaması? Bilmediğimiz mevzular bizi rahatsız etmez ve böylece ne de güzel avuturuz kendimizi bir koltuktan kalkıp diğerine otururken.
Dışarıda olan her şeyi boş verip, o yosun tutmuş kabuğu kaldırınca acaba neler var olmuştur altında? Ağlaya ağlaya başardın bunları. Bilirsin yosunlar ıslak ve yeşildir. Yeşil. Renklerin en güzeli… Okumaya devam et “Bütün O Boşluklar Ne İçin?”
Kimi üç kuruşa satar vatanı
Bal ile börekle besler yatanı
Malına mülküne servet katanı
Okkayla tartarlar, insan diyerek
Adam gibi adam, artık yok şimdi
İte kurda değer veren çok şimdi.
Kimi çöreklenmiş halkın sırtına
Koparır bir kaşık suda fırtına
Adalet diyerek her gün yırtına
Saygı gösterirler, insan diyerek