Yalnızlığın verdiği rehavetle dolanıyorum sokaklarda. Bir başucu kitabımın varlığından yoksun, hiçliklere doğru yol alırken savaşları düşlüyorum ya da kimsesiz, yaşamdan nasibini alamamış insanları. Derken yağmur çiseliyor. Toprağın kokusu genzimi yoklar gibi… Sonra baharı özlüyorum bahara yakınken. Tüm vaatlere doymaktan mide spazmı geçirir gibiyim. Delicesine baharı özlüyorum… Aniden Türk filmi jönlerinin o sıradan sözleri fısıldanıyor kulaklarımda: “Ah sigaram! Benim için yanan tek şeysin.” Çakmağımı çakıyorum o hararetle. Aslına bakarsan pasif bir içiciyim. Derme çatma laflar bunlar, işin gereği yani.
Yazar: EnginDergi
Sokak Çocuğu
Kimsesizmişim ben, diyorlar ki ‘Sokak çocuğu’.
Kış günlerinde çıplaktım; bulamadım gocuğu.
Ellerim kirli sadece, bak yüreğim nasıl?
Beni hor görenler var ya kirli onlardır asıl.
Penceremdeki Mavi Kuşlar
Penceremdeki mavi kuşlar
Gökyüzünden kopup gelmiş,
Buluttan kopup düşmüş yağmur gibi
Baharın geldiğini ben onlardan anlarım,
Beyaz, pembe dallar
El sallar rüzgar estikçe
Güneş yanar kızıl, turuncu
Her bahar oynarım bu oyunu