Hep diyorum bu sefer bir hikaye yazayım, bir şiir paylaşayım ama gözlemlerime dayalı paylaşımlarda bulunma dürtüsü diğerlerinin önüne geçiyor.
Farkında mısınız ne kadar da çok şeyi erteliyoruz! Bunu da yapayım, şunu da atlatayım, bu da bitsin ondan sonra… Bazı şeylerin sırası hiç gelmiyor. Yapmak istediklerimizi yapamıyor, dahası olmak istediğimiz insan olamıyoruz.
Ne demiş düşünür; “Mutluluk varılacak yer değil, yolculuğun kendisidir.” Okumaya devam et “Hayatınızı Ertelemeyin”
Aynı anda yemek yiyor, her anımızı bir arada geçiriyorduk. Birbirimizi bulmamız ne büyük şanstı. Öyle aynıydık ki, günler geçmesine rağmen buna hala şaşırabiliyorduk. Konuşmadan anlaşmaya başlamamız sadece birkaç günü bulmuştu.
Düşünerek konuşmama gerek yoktu. Adeta o benim iç sesim, kendimle sohbetim gibiydi. Nedensiz yere başlayan kahkaha krizlerimiz, sabah ezanına kadar durmadan yaptığımız sohbetlerimiz, kalori hesaplamalarımız, dondurma krizlerimiz… Okumaya devam et “Ölen Dostluklar ya da Biten Dostluklar”
İnsan ilişkilerinde hesaplı mı davranmak gerekir her zaman? Doğrusu bu mudur ya da neden gereklidir? Sevdiğin birine mesela, sevgini belli etmemeli mi? Ya da biri seni sevdiğinde ve bunu hesapsızca hissettirdiğinde, korkup araya duvarlar mı örmeli, bir beklentisi mi var diye?
İnsan kendi duygularının bile nasıl bir değişime uğrayacağını bilemez. Bugün çok sevdiğin, onsuz yaşayamam dediğin birini yarın görmek, düşünmek bile istemeyebilirsin. Tüketmiştir kendini bir şekilde… Ya da seni çok sevdiğini, sensiz yaşayamayacağını söyleyen biri, yitip gitmiştir hayatından…
