Pumayı bilirsiniz. Hani vahşi kedilerin uzak atalarından. Yaklaşık iki metre uzunluğundaki yırtıcı hayvan.
Birçok özelliği ile ünlüdür bu ormanların harika kedisi. Ama en çok da hızlı ve kıvrak koşusu ile tanınır. Avının peşine düştüğü andan itibaren giderek hızlanan ve vücudunun tüm eklem ve kaslarını ortaya koyan hareketlerini seyretmek bir zevktir. Bu ölüm koşusu bazen pumanın, bazen ise hayatı için koşan kurbanın zaferi ile sonuçlanır.
Kişiliğimizin ve davranışlarımızın nasıl oluştuğu, insanlarla nasıl daha iyi iletişim kurabileceğimiz, etki ve ikna gücümüzü nasıl artırabileceğimiz bir çoğumuzun merak ettiği, ilgi duyduğu bir konu…
Hemen hemen hepimiz hem kendi iç dünyamızda hem de insanlarla olan ilişkilerimizde zaman zaman sorunlar yaşıyoruz. Adını koyamadığımız iç huzursuzlukları, her türlü çabaya rağmen kendimizi kurtaramadığımız bir boşluk ve yalnızlık duygusu hissediyoruz. Hiç istemediğimiz halde iletişim sorunlarıyla karşı karşıya kalıyoruz. Öfkeleniyoruz, kendimizi tam ifade edemiyoruz. İkna edemiyoruz. Kırıyoruz, kırılıyoruz, ayrılıyoruz, terk ediliyoruz, başarısızlık hissediyoruz… Sonra da üzülüyoruz, kendimizi suçlu ve kötü hissediyoruz.
İnancımız ne olursa olsun, dünyaya gelmek, hepimiz için büyük bir ayrıcalıktır. Çünkü hayat, “var olmak” demektir. Var olmak ise, yaşam koşullarımız nasıl olursa olsun, bize sunulan bir hediyedir. Yaşamak yolunda kazandığımız ilk yarıştır ana rahmine düşmek. Düşünsenize babanızın milyonlarca spermi içinde hedefe ulaşan, yarışı kazanan siz oldunuz. Kutlarım!
