Bugün kendimi bulduğum, mis gibi kokan bir bahar günü. Tahmin ediyorum ki devamı da böyle olacak…
Küçükken annem ve babamla pazara gider, bozuk para gerekince ufak tefek şeyleri ben öder ve bundan mutlu olurdum. Babam, ekonomiyi iyi yaptığımı ve bu hevesimi görünce ara sıra ufak tefek mark, dolar verirdi. Ben de her gün gazetenin döviz sayfalarını açar ve paramı kontrol ederdim. Biriktirdiğim bu paralarla iki kez İngilizce yaz kampına gittiğimi anımsıyorum.
Yeni evime taşınmamla birlikte Gönül Öğretmenimin teşvikiyle bir süre önce pazara gitmeye tekrar başladım. Bisikletime atlayıp, önce rüzgarın oğlu Bora olup, kendimi Hatay yokuşundan aşağıya bırakıyor, sonra da sahil yoluna ulaşıp tıngır mıngır yoluma devam ediyorum.
Pazara ulaşıp bisikletimi kilitledim mi, gözüm ülkemin gerçek karateristik özelliklerini yansıtan güler yüzlü ve temiz köylü insanlarını arıyor.
Öyle her yola girmek yok. Mutluluğu arıyorsanız, mabedinize mutlulukla yetiştirilmiş besinler getirmelisiniz. Gelelim Bora EKE’nin pazar sepetine bu hafta neler eklediğimize?
Közlemelik küçük patatesler; közlenip aralarına konan birer parça tereyağı ve kaşar peyniri operasyonu ile yemeniz tavsiyemiz.
Birkaç patlıcan; elektrikli ızgarada közlemesi hem pratik hem de keyifli. Bol limonlu, zeytinyağlı, domatesli salatası tercihim. Biraz sarmısak da iyi bir doğal antibiyotik özelliği sağlıyor.
Ufacık tane tane yapraklarıyla semizotumuz; mayhoşluğu, içerdiği C vitamini ile yemeğini de kese yoğurduyla yapılan salatasını da yemeye doyum olmuyor.
Çiçek açmış küçücük kabaklar; onları zeytinyağında bir ters bir düz yapmalı, sonra da mideye indirmeli.
Maydanozlara gelince, onları seçmek zor; ufak yapraklı olanlar tercihimiz. Onlar da sepete gelmek isteyince, hadi gelin bakalım diyip, tanesi 25 kuruştan iki adet alıyorum.
Limonlarımız var, tezgah ikiye bölünmüş. Birinin kilosu 1,5 TL diğer 1 TL’den satılıyor. Neden diye soruyorum? Bu ülkede üniversite yani bilim eğitimi almış bir bireyin bu soruyu sorabilmesi çok önemli! PEKİ NEDEN? 1 TL olanların kabuklarında hafif siyah lekelerin olduğunu, ancak bunun limonun içine etki etmediğini öğreniyorum. Zaten ben de kabuğuna aldanmayacağıma göre, bana limonun bile içi lazım diyorum.
Bir saniye, bir saniye burada duralım. Yerde duran o küçük çuvalın içindeki meyveler tanıdık geliyor. Durup, işte bu final oldu diyip seviniyorum; incir…
İncir reçelini çok seviyorum. Yapan az, marketlerde satılanlar ise ne tam keseme uygun, ne de katkısız.
Bora: Pazarcı abla ne kadar bunun kilosu?
Pazarcı Teyze: 4 lira oğlum.
Bora: Ver yarım kilo.
Pazarcı Teyze: Bir kilo vereyim oğlum.
Bora: Ben yapmasını deneyim, sonra yine alırım başarırsam.
Pazarcı Teyze: N’olcak oğlum ben sana nasıl yapılacağını anlatayım diyor; ve tarifini veriyor.
Ben zaten gördüğüm zaman almaya karar vermiştim ki! Bora’nın organik incir reçeli, kendim yiye yiye satarım belki ileride…
Dönüş yolunda Tire Süt Kooperatifinin şişede satılan organik sütünden de bulunca keyfime diyecek yok. Tire Süt Kooperatifi piyasaya çok hızlı girip, kalitesiyle, güvenilirliği ile içimize rahatlattı. Bu sütün tadı bam başka. Bir de gerçek günlük sütleri var. Günlük süt yapabilmenin çok özel bir yöntemi var; koşulları varmış. Öğrendiğim kadarıyla da piyasa da şu günlerde süper marketlerde satılan günlük sütlerde aslında tam günlük süt değilmiş, bir nevi pastorize süt onlar da.
10-15 TL harcayarak pazar alışverişimi tamamlarken, bir seferde sağlıksız yiyeceklere ödenen paralara acıyorum. Bazen parasızlıktan şikayet ediyoruz ya, aslında kararlı ve akıllı bir insan az bir bütçeyle bunu gerçekleştirebilir. Tükendiğini bildiğim bir cennette yaşıyoruz. Üstadlarımdan Orhan Veli’nin dediği gibi; “hava bedava, su bedava, toprak bedava”.
Ben hazırlanayım. Dün Film Festivali başladı. Bir hafta sürecek, hem de ücretsiz. Sinemalar pahalı diye sinemaya gidemediğinden şikayet eden insanlar şimdi salonları doldurur da, ayakta filan kalırım!
Kıssa’dan hisseye gelince; “İnsan mutlu olmanın bir seçenek değil, hayatın amacı olduğunu ucundan bile olsa tattığında onu bırakası gelmiyor.” Cavilla
Bora Eke
22.04.2012
Hatay, İzmir, Türkiye