Kanat çırpmadan uçamazsın
Uçamadan düşemezsin.
Ve öğrenemezsin düşmezsen
Yeniden, yine kanatlanmayı…
Rüzgara kafa tutmak için;
Rüzgarla dans etmeyi bilmelisin.
Güç, madde değildir.
Güç, iradedir!
İçindedir!
İşte bu hep yeniden uçabilme isteğidir.
Göğe yaklaşmak; güneşi kucaklamaktır…
Evreni izlemektir en tepeden
Ve gülmektir gittikçe ufalan insanlığa…
Tanıdıkça öfke duymaktır o dünyevi yanına.
Kimliksiz, cinsiyetsiz, aidiyetsiz;
Hep daha öteleri merakla…
Süzülmektir zamansız kainatta.
Yarışmaktır daha güzel için.
Gerekiyorsa tek ama dik…
(Berkin’in anısına…)