“Söylesem yağmur başlar gözlerimde
Söylemesem kor ateşler yakar içimi…”
Bir yere gitmek istiyorum, ama orası nerede bilmiyorum. “Bulursun umarım. İçinde gitmek istediğin yer. Ben sıkıldım içimden.” diyor tanıdık bir ses. İçimden nasıl sıkılayım, seninle dolu orası, diye geçiriyorum içimden. İnsan ya çok doluluktan sıkılıyor ya da boşluktan.
Boşluktan dolayı sıkılmayı dilerdim. Tıka basa dolu olmanın bir faydasını görmedim henüz. Uzun bir ömrüm yok belki ama yirmi sayısına sığmayacak kadar şey yaşadım. Birkaç ölüm gördüm, daha göreceklerim de vardır mutlaka. Görmemeyi yeğlerim. Bir ölümü daha kaldıracak gücü hissetmiyorum şu an kendimde. Tanrım, yalvarırım. Büyük bir kent yorgunluğu var üstümde. Boğazımda bir yumru, yutkunamıyorum, boğuyor bu sefer. Yalvarırım, Tanrım onu bizden alma.
Bu yazıyı yazdıktan yaklaşık 50 dakika sonra Esila’mızdan kötü haber geldi. Bir yıldır kanserle süren savaşını ne yazık ki henüz on yaşındayken kaybetti. Onun için yazmaya başladığım “Güzel Bir Esila” yazısı gecenin bir yarısında gelen haberle acıya dönerek yaşamı kadar kısa bir yazı oldu. Hep aklımızda kalacaksın Esila’m…
27.06.2019
Esila: Akşamüstü.