Eğildim bir tepeye seyreyledim alemi
Umudu rahat bırakmadı rüzgarın azameti
Yedi bin parçaya bölündü yer yerinden
Vazgeçmedim acıyı bileyen eleminden
Düşsem bir umut beklemem senden
Merhamet dilediğim kadar ölümden
Ve ahşap saat yarımı geçince
Yalnızlık senden beter bu gece
Ciğerlerime ağır bir gaz kokusu inince
Sessiz bir ölüm beni bekliyor içeride
Fırtınada salınan gemiler gibi
Umuda yelken açmış iklimler
Göçüp gitti uzaklara leylekler
Ölümü bize bıraktı melekler
Henüz deniz görünmedi belki
Güneş doğacak birazdan
Aşka doyacak gözlerin ağlamaktan