Ört kapısını karanlığın
Işığın rengi salınsın odanda
Bırak kalan kalsın dışarıda
Ne varsa uçup gitsin çağlar ötesine
Henüz doğmadığın zaman dilimine
Kirlenmemiş bir pencere aç bu gece
Yeniden öğren ne varsa kendince
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’26”
Ben şair değilim biliyorum
Söylenmeyeni söyleyemiyorum
Kalemim kurşun değil şimdi
Özdemir ve Süreya kurşun gibi yazardı,
Balyoz gibi otururdu mısralar sapsarı kağıtlara
Oysa tükenmez benim kalemim bir de elemim
Keşke tükenseydi elemim de kalemim de
Okumaya devam et “Şair Değilim”
Yıllardır bitmeyen bir otobüs yolcuğundaymış gibi ömrüm. Yorgun, bitkin ve halsizim. Bir şehir daha geçmeye gücüm kalmamış ama yine de devam ediyorum yolculuğuma. Nereye gideceğimi bilmemenin yorgunluğu kuşatmış bedenimi, ruhumu ve zihnimi. Zihnimse hala bana oyunlar oynama peşinde.
