Kader hep ağlarını örer zaten.. bize kalan ağlara takılmak.. zaten tercih hakkı bizde olmuyor.. takılıp kalıyoruz öylece.. Her an seni görmenin daha doğrusu görmemenin planlarını yaparken.. bir zaman boşluğunda nasıl oluyor da karşıma çıkıyorsun anlamıyorum.. seni bu kadar isteyip de, olmaman gerekliliğine kader diyorum.
Böyleymiş yazımız, yazgımız.. kavuşmamakmış bize düşen… Köşe bucak kaçarken senden, yokluğunun en koyu anında gözlerimiz buluşuyor ya.. anlamıyorum.. içimde kıyametler kopuyor, sonra sen geçiyorsun ömrümün bir yerinde. gözlerin gözlerime değiyor.. kokun içime işleyerek kaybolup gidiyor seninle birlikte…
Zaten sensiz olmak epey zor, aklımdan çıkarsam kalbim söz dinlemiyor.. kalbim sussa hayallerim tükenmiyor.. yani ne yapsam hayatımın bir kıyısına, gönlümün tahtına gelip kuruluyorsun. kızamıyorum da sana, küsemiyorum. kaçamıyorum da.. kader diyorum..
Zaten aşktan da kaçılmıyor.. ama sen olmamalısın biliyorum.. kader diyorum sadece, yaşanılanlara, yaşanmamışlıklara, olmayışına kader diyorum. biliyorum kendimi kandırıyorum.. ama insan ne yapsa kaçamaz bundan senden kaçmıyorum da artık. sadece kaderin bana neler yaşatıcağını merakla bekliyorum o kadar..