Engin Yazı Denizi
Garip bir yalnızlığın içinde, elinde mum ışığıyla bana bakan bir çift göz,
bir tebessüm
Bakışlarıyla yüzümü okşarcasına bakan, yarım kalmış ve uzun süredir tamamlanamayan bir kaç söz.
Zamanın bir kaç diliminde buluşan ruhlarımız, çocukça dokunuşlarımız, gülümseyişler…
İstanbul’un herhangi bir köşesindeyim şimdi…
Bir gözüm mavide, diğeri yeşilde takılı kaldı.
İçimden binlerce satır akıp geçiyor rüzgara karşı.
Geçip giden arabalar, korna sesleri, insan kalabalığı
İçimdeki isyanı tetikliyor…
Olmak istediğim yerde miyim ya da nerdeyim bilemiyorum.
Gözüm gökyüzüne takılı kaldı
Bir bulutta senin yüzün var sanki.
En son bakışın var yüzümde
Kalabalık yalnızlığım…
Havada senin kokun, içime çekiyorum. Tam aşk kokusu…
Güneş pırıl pırıl, yüzümü aydınlatıyor. Bakışların gibi…
Şimdi seninle bir yeşilin üstünde sarmaş dolaş uzanmak vardı.
Başımı göğsüne dayardım, sen de bana mutlu sonla bitecek hikayemizi anlatırdın.