İçinde kaybolup
nefes aldığım şehir
Umudun yitip yitip varolduğu sokaklar
kuru kalabalıklar
Varlığı anlamsız olanlar
hepinize gülümsüyorum
kendini önemli sayanlar
Avucumda saklı çocuk masumluğunu
üstünüze serpsem o çocuk ağlar
Gece olunca nasılsa
hepinizin baş koyduğu
bir yastık var
Düşünün bakalım
kimin ederi ne kadar…