Bu gün affetmek istiyorum evreni…
Benden çaldığı geçmişim ve geleceğimi
Bağışladım tüm ömrümden geçenleri
Alan çalan kim var kim yoksa hepsini
Bu gün affettim babamı…
Bir anlık şehvetle sebebim olanımı
Sonra bir anda
Ben yokmuşum gibi göç edenimi
Elim yüreğim üşürken
Hiç tatmadan o sonsuz güveni
Dönüp ardına bakmadan
Gidişini…
Bu gün affettim annemi…
Görmediği için gözlerimdeki gizli hüznümü
Tutunup babama sevdasının ucundan
Yok saydığı için beni
Bir sevdanın ardından tükettiği için tüm sevgisini
Yasak bir aşkın meyvesiymişim gibi
Hiç kabullenmediği için beni
Bu gün affettim herkesi…
Belirsiz bir nokta misali
Gölge gibi ardımda
Aslında var olan
Ama bu sonsuza ait olmayan bedenimi
Yokmuşum gibi sayan nicesini
El sürüp yüreğimde iz bırakan herkesi
Bu gün bağışladım kendimi…
Sebepsizce nefes tükettiğim
Sessizce yol alıp
Tek bir adım gidemediğim her saati
Günümü ve gecemi
Bulayıp ruhumun derinliğine
Aydınlık dururken seçtiğim kara renge
Sürüp sürüp gömdüğüm ömrümü
Bin kez ölüp yeniden dirildiğim
Yara bere içinde kalan yüreğimi
Susturup buz kestirdiğim için…
Duyduysan eğer beni
Sen bağışla bu yüreği
Gücüm yetmiyor hepsini
Bağışlayıp unutmaya
En büyük sensin her şeyi bağışlarsın ya
Ne duruyorsun haydi Tanrım
Ruhumu bağışlasana…