Kaç yürek kaç kentten kovulduk
Hangi ücra ülkenin mültecisi olduk
Bin bir gece masallarında
Hangi kahramanı oynuyorduk
Söylesene göğün yıldızlarıyız derken
Hangi cehennemin elçisi olduk
Baharı yaşarken umarsızca
Ne oldu da kara kışa savrulduk
Elbet bir nedeni var
Bir de bedeli
Tek suçumuz bilmeden insan olduk
Bir de utanmadan düşünmeden
Yüreğimize sevgi doldurduk
Farkına varmadan yedi günahı
Sessizce işliyorduk
Küçücük yüreklere
Öfkeyi, kini, hırsı
Kıskançlığı, oburluğu
Hırsızlığı, bir de en kötüsü
İhaneti öğretiyorduk
En sonunda yorulduk
Sessizce cezamıza razı olduk