Gün yine devirdi yüzünü ay’a
Gece usulca sokuluverdi odama
Uzandım sessizce yatağa
Geldi girdi yine yalnızlığım koynuma
Konuştuk oradan buradan
Aralandı kapı, süzülüverdi bir suret
Kalkıp sarıldım aldım yatağıma
Çoktandır o da uğramaz olmuştu yanıma
Okşadım saçlarını, kokusu tanıdıktı
Gözlerinde aynı hüznün rengi
Yüreği hep yaralı
Ne çok zaman olmuş ardımda seni bırakalı
Hiç gitmeyen en sadık çocuk yanımdı
Sonra ağırlaştı gözlerim, daldım bir umuda
Düşler ülkesine yol almak var hesapta
Uğraştım, çabaladım, ulaşamadım
Düş bile artık çok uzağımda
Sonra yalnızlığım başladı konuşmaya
Eğilip fısıldadı kulağıma haylazca
Umut yok ki, tükendi günden sabaha
Hem ne gerek var bir de düş kurmaya
Olsa da ne çıkar ki hepsi misafir sana
Kalk otur yak bir sigara
Şöyle usuldan bir de türkü tutuştur dudağına
Bak yıldızlar doluşuyor odana
Yarın nasılsa gün doğacak ya…
Sen yine de gülümse sabaha…