Ben öyle bir zamanda doğmuşum ki
BENİM olamamışım!
kendi içimde kendi VARlığımı YOK ettim sandım
ta ki bir gün! bir GÜNEŞ ışığı yüreğimin penceresinden içeri sızana kadar
zaten pencerem hep açıktır benim
rüzgar girip, ortalığı dağıtıp havalandırsın diye…
tabi alışkın değil yüreğimiz Güneş ışığına
Rüzgar! fırtına! bilindik bir ülkede bilindik bir yerde yaşamak gibiyken
Güneşin İnsanın içini ısıtması daha farklı oluyormuş
ve neyi farkettim biliyor musunuz?
aslında ben! Gündüzleri uyuyan, Geceleri uyanan biriymişim
o yüzden; Rüzgar fırtına içimizde kendine yer etmiş.
Zamanı TERSine çevirdik ve Gündüz uykularımızı azaltıp Gece huzurlu uyumayı öğrendik
BEN iken BENİM demesini öğrendik
yani Güneş her daim yerindeymiş de haberimiz yokmuş
BİZde Fırtına ve Rüzgara İsyan eder olmuşuz “GÜNEŞi; SİZ yok ettiniz” diye
Güneş yerinde ve her gün DOĞUYOR. GÜNEŞ içiMizde ve hergün UMUTla doluyor…
içimizdeki Pencereleri açarken, GECE olup olmadığına bakmak gerek Yüreğimizde…
İçeriğe geç