Sessizlik var yüreğimde çaresizlik,
Belki de yazılmış bir hikaye ömrüme; sonu olmayan,
Gecenin bir yarısı,
Şafağı beklemeden gidiyorum ardımda kalan kokularınla,
Yalnızlığıma işleyerek gözyaşlarımı,
Daralan yüreğimin penceresini kapayarak rüzgarların uğultusunu unutarak,
Kim bilir! Kaç zaman? Avutulmadı ömrüm,
Med cezir yaşadı gönül kıyılarında; yosun kokusu yaktı genzimi,
Yakamoz ışıltısı gözlerine bakarken,
Ve düştü sonra yıldızlar amansız,
Avuçlarımda soldu yalnızlıklarım.
Memet Solak
04.08.2012 / İzmir