Üst üste sıralanmakta kederim,
Yaralanmakta, vurdukça hüznün acısı.
Bu kaçıncı, yürek yangınım
Bu kaçıncı?
Öylesine acımasız olmuş ki hayat!
Her kapı aralandığında bir çığlık.
Her sabah doğuşunda,
Bir sıkıntı dolaşmakta umudumun filizlenen yanında.
Kanatarak dolaşmakta iliklerime kadar,
Sonbahar da bitti, ne söyleyeyim?
Sessizlik var yüreğimde çaresizlik,
Belki de yazılmış bir hikaye ömrüme; sonu olmayan,
Gecenin bir yarısı,
Şafağı beklemeden gidiyorum ardımda kalan kokularınla,
Yalnızlığıma işleyerek gözyaşlarımı,
Daralan yüreğimin penceresini kapayarak rüzgarların uğultusunu unutarak,
Kim bilir! Kaç zaman? Avutulmadı ömrüm,
Okumaya devam et “Sessiz Çığlık”
