Gitar sesi ruhuma dokunuyor
ve yalın bir ses içimi üşütüyor
belki yalnızlıklarımı hatırlatıyor
belki de kaybolmuşluğu.
Zamanın ötesinde Kendimle yüzleştiriyor
ve Mutluluğun kapısını aralarken,
Korkudan içeri girmemi engelliyor.
bazen hazin, bazen hüzünlü yollara sokuyor
kendimden öteye gitmeme sebep oluyor.
ve her oluşlarımda, biraz daha içimdeki Aşk kendine Hüzün yüklüyor.
belki gözlerimi çözmem gerek
ya da zifiri karanlığıma Kendimi gömmek.
uzaklaşmak kendimden
ve kendim dediğim bütün benliklerimden.
yaşlar dolduruyor gözlerimi
bazen yaşanmayacakların oluşuna.
belki de kabul etmek gerek
her şeyi olduğu gibi teslim olmak.
Ve kendinden öteye geçmek
ve ne hüznü ne de Sevinci görmemezliğe gelerek
Kendi yolumda öylece durmak.
kimbilir Ümidin adını vuslat koymuşlardır…
kavuşmak adına, bırakmak gerek Vuslatı…
ve adına Sen koymuşlardır kapatmak adına gözleriMi…
GüLüM
19.08.2013 00:28