Engin Yazı Denizi
Kime dönsem yönümü
Ya sevdiklerim uzaklaşıyor birer ikişer
Ya da severmişçesine uyutuyorlar duygularımı
O an;
Sinsice geceyi işliyorlar yüreğime
Kime yüzümü dönsem
Kaldırımlardan sızar yalnızlığım
Ve birer ikişer hüzün dökülür satırlara
İşte o zaman
Roman olur bir başıma kalışlarım
Üst üste sıralanmakta kederim,
Yaralanmakta, vurdukça hüznün acısı.
Bu kaçıncı, yürek yangınım
Bu kaçıncı?
Öylesine acımasız olmuş ki hayat!
Her kapı aralandığında bir çığlık.
Her sabah doğuşunda,
Bir sıkıntı dolaşmakta umudumun filizlenen yanında.
Kanatarak dolaşmakta iliklerime kadar,
Sonbahar da bitti, ne söyleyeyim?
[Editörün Notu: Yazının ilk bölümü olan Genç Werther’in Çelişkisi ve Platonik Aşk Üzerine ‘1 isimli paylaşımı okumak için buraya tıklayabilirsiniz.]
Böylesine bir arzu söz konusuyken, mantıktan söz dahi edilemez. Arzu bu kerteye vardığında bir karşıtlık olarak arzunun karşısına mantığı koyamazsınız çünkü aralarında hiçbir bağ yoktur. Lacan, aşkı, iki kişinin sahip olmadığı bir şeyi, onu kendisinden istemeyen birine zorla vermeye çalışması olarak tanımlar. Werther’in durumunda aşk platoniktir.
Okumaya devam et “Genç Werther’in Çelişkisi ve Platonik Aşk Üzerine ‘3”