Üst üste sıralanmakta kederim,
Yaralanmakta, vurdukça hüznün acısı.
Bu kaçıncı, yürek yangınım
Bu kaçıncı?
Öylesine acımasız olmuş ki hayat!
Her kapı aralandığında bir çığlık.
Her sabah doğuşunda,
Bir sıkıntı dolaşmakta umudumun filizlenen yanında.
Kanatarak dolaşmakta iliklerime kadar,
Sonbahar da bitti, ne söyleyeyim?
Yaprak mı kaldı savrulmamış, sararmamış…
Uçsuz bucaksız bu virane yerin en dibi
Sarıp sarmalamış ne varsa benden kalan
Gözyaşlarım dökülürken bir avuç toprağa
Sana belki de son bir veda,
Hoşça kal diyerek ve bir iç çekerek uğurlamak seni
Zoruma gidiyor…
Memet Solak
2014 / İzmir