“Nornlar, insanların kaderlerini dağıtan tanrıçalardır. Tanrılar yarattıklarından memnun bir halde deniz kıyısına indiler ve bir şeyin hâlâ eksik olduğunu fark ettiler: İnsanlar ve onların yozlaşmış sevgileri”
Açlığa başkaldırış esrimeleri dilenir
Sesler yükselir Vallhalla’dan
Sevgilim bu kimin cenneti
Saklanan bir parıltıdır bahşedilen düğünde
Hangi tanrıdan günahlar dilenirsin
Bana ipekten gülümseyen sahte ışıklarınla
Dön
Odalar senin
Ayinime ortak ol
Korkak fikirlerinle
İçten gülümsemenle…
Sevgi dağarcığın da kırık biliyorum
Kesik tümcelerin dargın
Üzgün ve yolsuz bir kısrak gibi dağınıksın
Ama yine de
Dön
Odalar senin
Dilime bir sızıdır adın
Sinsi bir yılan ısırığıdır delip geçer hizaları
Ayinime ortak ol
Gizil bir törenden kısrak sesleri yankılansın
Sana ensrümantal törenler eşliğinde veda ediyorum
Bir yolsuza çık da gör
Bu düğümler kimin
Düş benim düşüm
Kalkar bir gülümseme yasıma merhem olur
Ama sen düğümlü bir gergef gibi
Asarken kendini gözümde
Düşüşüne iftiharım
Dön
Bu görkemli cennete
Odalar senin
Dünyaya dalışımız bir düş
Gözümü kapattığımda nedendir
Gördüğüm senin yüzün
Kaçgınca bir delilik üşüşür
Tanrılar itiraf eder
Dön
Bizim bu düş
Ezik muhabbetler mi karşılasın mezeler eşliğinde
Hafif meşrep kahkalarda
Düğümlen de gör
Ayinime ortak ol
Odalar yüzündür
Ben sana yıldızları
Frezyaları şiirleri yazgıladım
Sense esrik yüz karası anılarını
Düşüşlerini susuşlarını
Dön
Düğüm çözülsün
Ama sende
Azat edilen bir kölenin baygın muhabbeti
Uzak, dargın bir ses
Ama bende senin içli hatıran
Eşsizsin gülümse odalarda
Norn, kazıdı bak aklıma
Seslendi
İndi deniz kıyısına
Bu sevgi bizim
Ve
Bir şey hâlâ eksik
Düğümlerini sıkı at
Bu bir düş