“Vakit kış olmuş Hancı denilen bir zat beni sormuş.”
Silinip gider yüzün köhne şehirlerde
Bir volkan olur çiğneyip yutamam serabını
Adın kitlenir dilimde
Ağzımda hep bir yanık tortusu
Kekeme bir vatan kokusu
Siner yalnızlığıma
Aynı noktada dönmekte yolumuz
Yolumuz
Uzak bir sonbaharda
Bakar
Kanar
Ağlarım
Kirpiklerime sığmaz gidişlerin
Kin, sitem ardından yas bağlarım
Anmam bir daha adını
Bilemem yazımı kışımı
Gidemem uzak bir diyara
Satamam kimliklerin noksan dizimde
Bir volkan olur adın dilimde
Yanarım
Bakma bana gazelden bir Yorgancı
Aradı durdu beni gezgin bir Hancı
Aldı kadehi eline
Bir bakışıydı sindi solgun yüzüme
Sarardı içi hüzün kovan kuşun
Kafesi elimde yaralı bir kuşum
Uzattı kadehi
Dik dedi yaralarımı
Kaldırdım kadehi tuttum şerefine
Elim değdi kızgın alevine
Tutmadı dikişlerim
Bir düğüm dahi atmadım
Eser bir Selanik türküsü
İçimde yanar bir vahanın öyküsü
Baktı
Göğsüme bir düğüm attı
Ümitlerim düştü dilimden!
Yorgancı dedi!
Bağırdı yüzüme
Vurgusuz bir cümle kondu elime
Firariydi tutmadı dikişlerim
Alıp fırlattım
Ellerim Vurgusuz
Ellerim kederde
Ruhumda mintanlar çarpışmakta
Hepsi yırtık
Hepsi mi delik tabanlı?
Gözlerim kederde
Vurulmuş bir kaçak aranmakta
Açık aradır dikişlerim
Alır kaçarım
Hep yarım
Hep yapayalnızım
Bir akşam telsizinde
Yalınayak bir polis
Usulca beni aramakta
Bir vakit geçer koşarım
Sinsi bir adam siner yüzüme
Korkudan coşarım
Bakar umutsuzca
Dik der yaralarımı
Bilmez ki hüzzamlı bir tondayım
Solgun sarıdır yapraklarım
Dikiş tutmaz
Yanarım
Akşam karanlığı şavkı vurmakta
Hüzzamlı bir beste çalmakta
Akşam karanlığında bir Hancı bağırmakta
Yorgancı
Kadeh kaldır
Yangınımız yayılmakta
Hancı dedim
Hüzzam hüzzam yanarım
İflah olmam
Bir daha kanarım
Şehrin karanlığında bir Yakup kızıldı
Polis Yorgancı Yorgancı diye bağırdı
Bir akşam telsizi anonsunda
Adım yayıldı
Vakit yakındı gece yarısına
Geçtim dikildim karşısına
Bağırdım
Hancı
Bu yara çalar derinden
Kadeh kaldır tezelden
Yaramız çaldı muhayyerden
Kekeme bir makamda geçti şanımız
Vakit ayrılıktı
Ruhumda bir kış aralıktı
Baktı, ayağa kalktı
Tuttu kadehini göğün yüzüne
Sonsuzluğa nara çaktı
Ayrılığa bir şiir yaktı
Polis telsizi düştü önüne
Sustu
Bir kibrit çaktı
“Hancı beni bir daha aramadı.”