Yanlış bir sevdanın dallarına takılı gönlüm
Bir deli rüzgâr ki esiyor durmadan başımda
Çeksem kopacak gönlümün ince ipi
Bıraksam uçup gidecek bir yanlışa
Kim bilir kaç şaire ne şiirler çıkarır
Bu hava, bu gökyüzü, bu gün batımı ve bu kuşlar
Benim yaptığımsa izlemek sadece
Ne çıkarabilecek bir şiirim var
Ne de bir umudum yarına dair
Bir bulut, at şekline bürünmüş şaha kalkıyor
Aldırmıyorsa buralarda nefes
Artık gitme vakti gelmiş demektir…
Ama kime ve nereye?
Belki de bilinmezliklere…
Gün yine batmakta işte
Yarın yeniden doğacak güneş.
Nereden biliyorsun?
Umut işte,
Bilmediğini biliyormuşçasına söyletiyor insana.