Bağnaz bir gecenin çığırtkan arefesinde
Bütün kızlar suya attı şalını
Ve beyaz yıldız doğurdu bulutlar
Sağanağa aldırmadan açıldı göğün kanadı
Kurşuni bir mermi çekirdeğine sığındı dağ çiçekleri
Ve ağladı denizde dalgalar
Ağladı göğsümde sevgili
Hüzün yüklü akşam bindi omuzlarıma
Kara bir çocuk öldü demincek
Hem de habersiz öldü gözleri
Annesinden habersiz
Cicili kıyafetlerini öperek dişleriyle
Siyah bir duman girdi pencereden içeri
Suya doğru alev aldı içeride ateş
Ne sustu ne konuştu kuş cesetleri
Durmadan yandı ışıkları koca şehirlerin
Bir ben bir sevgili sarıldık birbirimize
Hem sen hem öteki imrendi belki bize
Mavi bir hasret kavururken yalnızları
Tereddüt etmeden geçiyordu zaman
Ve şiir yazıyordu hücresinde bir adam
Rüzgar vuruyordu demirlere uzaktan
Gülüyordu ve gülüyordu
Kanın kırmızısına aldırmadan
Aklımdan bir şeyler gidiyordu an be an
Sen susuyordun bana yanmadan
Sen susuyordun bana kanmadan
Ve çıkıp gidiyordun hem acımadan
Hem geceye devrilen gövdeme aldırmadan
İçeriğe geç