Hani insanın en yoğun anında bile birden bire aklına gelipte gülümsediği tebessüm gibisin
Yazın en güneşli anında yağmurdan sonraki gökkuşağı
Tenime değen damlalar gibi içimi ürperten
Alelade, sıcacık bir hissin…
Hayatımın anlamsızlığını düşünüyorum sen yokken
Ve sen varken ne kadar ben olduğumu
Seni ararken boşa geçirdiğim ama seni bulunca herşeyim olan zamanları…
Sonra anlamsız ama bir o kadar bizi biz yapan tartışmalarımızı
Sonra gülümseyip sarılmalarımızı
Her şey o kadar güzel ki seninle, kavgalar bile…
Sanki uzak bi diyarda uzun zaman geçmiş
Sonra sana kavuşmuşum gibi
İlk günkü heyecanıyla
İlk günkü aşkla
Ve öylesine büyük bir hasretle…
O kadar güzelki sana bakmak
Ve o kadar anlamlıki içimdekiler
Uyumak bile istemiyorum
Sana bakmak istiyorum gözümü kırpmadan
Sana dokunmak
Ve yeniden en baştan seni sevmek istiyorum
O kadar benimsin ki
Kendimden bile kıskanıyorum seni
Çünkü senden ayrı kaldığım dakikalar
Saatler düşmanım
Seni görememek ve o anlamlı yüzünü başkalarının görmesi
O keyiften mahrum kalmak
Bencilce ama kimse görmese seni keşke
Sadece benim ve bana özel kalsan
Bir odada yaşlansak
Nefesini duysam
Kokunla yaşasam
Sıcaklığınla ömür katsan…
Seni seviyorum
Ama bu sadece iki kelimeden ibaret değil inan
İçindeki anlamı ellerimi tuttuğunda içimden o kadar haykırıyorum ki sana
Ve hiçbir söz yetmiyor bu aşkı anlatmaya…
Benimsin biliyorum
Ve seninim…
Sonsuza kadar…