Her hikaye biter bir gün.. Bazen acıya acıya, bazen acıta acıta.. Yüreğini söküp gider bir el, konuşamazsın.. Gözünün içine bakar katilin, dur diyemezsin..
Bazı hikayeler kalpsiz bırakır insanı.. Sevdanı alırlar, aşkını, inancını.. Allah’ın yarattığını kendilerininmiş gibi sormadan, sorgulamadan, acımadan söker alırlar.. Aşksız yaşamaya mecbur yaralı bırakırlar..
Her hikaye acıdır biraz. Ve her aşk acıtır.. Acıyan can değildir, yıkılan hayaller, kaybolup giden umutlar.. El ele tutuşup çıktığın ömürlük yolda, sevdadaşının elini bırakıp gitmesidir…
Kalbini söküp, sevdanı, inancını, güveni alıp gitmesidir…
Hep iki katil vardır hikayelerde.. Biri seven, biri terkeden.. Seven sevgisini öldürür, sevilen sevdiğini.. Ve insanlar katiline hep aşıktır.. Sonra aşk ölür, öldürürler..
Sonrası olmaz hikayelerin.. Bir kere öldü mü aşk, öldü mü seven, öldürdü mü sevilen.. Geri dönüşü yoktur.. Nefes almazlar, görmezler, duymazlar ve sevemezler.. Tüm organlarını bağışlarlar sevda uğruna.. Aşksız hayatta kalmış sadece bir ruhturlar..
Her hikaye biter bir gün.. Mutlu sonu olmaz tüm filmlerin. Ama onuru olmalı sevilenin.. Evet aşk gizli bir günahtır. Ama aşka kıymak haramdır.. Harama el uzatanın sonu yanmaktır..
Bizim hikayemizde gizli günaha, aşka kıyan sevgili. Benim de hakkım sana haramdır..