Lambasının yanmadığı o sokaktım ben,
Karanlık.
Büyülü şehrin sıradan bir ara sokağı…
Önünden geçerken insanların
-en azından birkaçının- merakla dönüp baktığı
Girip dolaşmak istediği bir sokak.
Yanmayan sokak lambasının olduğu sokaktım ben,
yani karanlıktım.
Bir gün biri gelip yakar sandım ışıkları
Aydınlanır sandım üzerinde ağaçların olduğu kaldırımlar
Sanrıymış gerçekten. Ötesi olmadı hiç.
Yarım bırakılmış şiirlerin,
cümlelerin karanlığıydım biraz da
Birkaç kelime yan yana getirilmiş
ve sonra usulca kapanmış sayfalar arasında kalmış gibi
eziliyordu kalbim sevgisizliğinin karanlığında.
İçeriğe geç