Bu zamanlar dinginim. Kendime kulak verebiliyorum ama etraftan da kopmadım tabiki. Deniz kıyısında kafasına şapkayı çekmiş güneşlenen aynı zamanda da çevreyi dinleyen hatunlar gibiyim. :) (Yeni medya düzenine ayak uydurmak adına gülücük ekledim.) “İyiyim böyle, bana kimse dokunmasın” der gibi bir halim var. Miskinlik, rehabet ne güzel… Düşüncelerim hiç eksik olmaz kafamdan yine de… Onları bir an olsun kıyıda bırakıyorum. Kendimi müziğin akışına bıraktım gitti bile…
Kitaplarım varmış raflarımda, henüz sayfalarını aralamadığım… Akşamdan onları seçtim, çantama yerleştirdim. Kendimi hangi kıyıda bulursam artık orada okuyacağım. Sakinlik ve huzuru arıyormuş insan bir dönem. Benim için de öyle bir zaman dilimi. Hiç ses olmazsa da bunalırım, ne tuhaf biriyim böyle… Uzun sürmez bu biliyorum, en kısa sürede yaşantıma geri dönüş yaparım. Öyle olur, geçer gider. Ben böyleyim, ne yapalım???
Serenay Öztürk
05.08.2011