Sen gideli bu şehir dilsiz,
Kuşlar sessiz ürkek,
Bense çaresiz yapa yalnız,
Karlar yağıyor şimdi bu şehrin sokaklarına sensiz.
Kimilerine yar,
Kimilerine dar oldu
Bu şehrin sokakları,
Benimse yüreğimde yas var,
Ağlıyorum şimdi sessiz sessiz..
Engin Yazı Denizi
Sen gideli bu şehir dilsiz,
Kuşlar sessiz ürkek,
Bense çaresiz yapa yalnız,
Karlar yağıyor şimdi bu şehrin sokaklarına sensiz.
Kimilerine yar,
Kimilerine dar oldu
Bu şehrin sokakları,
Benimse yüreğimde yas var,
Ağlıyorum şimdi sessiz sessiz..
Bu sözcükle karşılaştığımda benim yüzümdeki ifade de aynen şu anda sizin yüzünüzdeki gibi idi. Yani bu sözcük benim için hiçbir anlam taşımıyordu. Hatta bu sözcüğü, hecelemeden ve bir defada söylemeyi bile ancak yedinci denememden sonra başarabilmiştim. Bu sözcüğe o gazetenin pazar ilavesinde rastladığımda, bunun benim yaşamımda ne kadar önemli olduğunu düşündüm ve bu konuda yaşadıklarımın hiç değilse bazılarını sizinle paylaşmak istedim.
Sayfaya dökülüyor
İçimden mısralar
Kaleme rengini veriyor
Bazen siyah, bazen kırmızı
Kimi zaman mavi.
Kederlensem kararıyor
Hüzünlerle,
Kan ağlandığımı bilir