“Zaman tüm yaraları iyileştirir. Zaman, en şiddetli yangınları bile yavaşça söndüren sabırlı, sarı bir yağmurdur.”
Sarı Yağmur’un en, belki de tek etkileyici cümlesiydi. İçinde bulunduğumuz an anlam veremediğimiz, her şey geçince hak verecek olduğumuz şeyin özeti; zaman…
Sabah sabah anlamsızca uyanıp, hepi topu 3-5 kanallık televizyon izleme, yoktan var edilen oyunlar, gülen salamlar, anne yapımı karanfilli portakal reçeli, siyah arabayı pullarla süsleyip kara şimşek yapma, kocaman demir kapıda bazen yalnız oturma, camdan sarkıtılan sepete koyulan kocaman cam şişenin dolusunun gelmesini bekleme, koştururken düşünce kanayan dizleri en büyük acı sanma… Hepsinden öte, ‘ah bir büyüsem diye iç geçirme’… Hangimiz yapmadık?
Öğretmenlerin kişisel gelişimlerine katkı sağlamak için kurulan Öğretmen Akademisi Vakfı tarafından geçtiğimiz öğretmenler gününde internet üzerinden yayına başlayan ogretmeninianlat.com sitesini sizlerle paylaşmak istiyorum. Öğretmenini Anlat; bizlerde iz bırakan, unutamadığımız öğretmenlerimiz ve onlarla yaşadığımız anıları paylaşabileceğimiz bir site. Şimdiden içerisinde yüzlerce anının paylaşıldığı siteye göz atmanızı tavsiye ediyorum. Şimdiden geçmişe çıktığınız yolculukta iyi yolculuklar.
Kış mevsimini, oldum olası sevememişimdir. Kasvetli ve karanlık gelir bana. Kara kara bulutlar, şehirleri esir alır. Geceler, gündüzden zaman çalıp daha bir erken bastırır. Gündüzün de zaten eski tadı yoktur. Güneş’in yüzünü doya doya göremeyiz. Kısa günlerin gölgesinde, günümüzü geçiririz. Belki de bu sebeptendir ki, kış ayları insanı daha çabuk depresyona sokar. Daha kendini bıkkın ve yorgun hissettirir.