Ve bir gün Tanrı kim olduğunu unuttu.
Ona seslenen kimse yoktu.
Suya yansıyan yüzünde gördüğü,
Sadece amansız bir korkuydu.
Düşündü, durdu ve düşündü durdu.
Sonunda bir yolunu buldu.
Yarattığı her şey birbirini yok ediyordu.
Okumaya devam et “Jamais vu IV”
Kader Diyorum
Kader hep ağlarını örer zaten.. bize kalan ağlara takılmak.. zaten tercih hakkı bizde olmuyor.. takılıp kalıyoruz öylece.. Her an seni görmenin daha doğrusu görmemenin planlarını yaparken.. bir zaman boşluğunda nasıl oluyor da karşıma çıkıyorsun anlamıyorum.. seni bu kadar isteyip de, olmaman gerekliliğine kader diyorum.
Kaçak ’05
Yüzüm yok yeni bir sevgilinin peşinden gitmeye
Yenildim hep kendime ve sessizliğe
Hayat yalnızlık olarak yazılmış yüreğime
Kaybetmeye alıştırdım kendimi bu büyük denizde
Varsın boşluklar olsun sözlerde
Belki bir anlam katar yazılmamış şiirlere
Bıraktım kendimi derinliklere
Boğulmak için kalıyorum orada günlerce ve gecelerce
Okumaya devam et “Kaçak ’05”