Engin Yazı Denizi
Hayatında, “o” durdukların biraz mola verip nefes aldıkların belki de huzur buldukların… Şimdilerde sessizliğinde kalmış gibi isimleri yüzleriyse anılarında dağıtılmış sanki.
Belki de içinde saklı içten içe kızıyorsun, kırılıyorsun küsüyorsun. “Şimdi” bir var oldular “sonra” yok oldular gibi hissediyorsun ve özlüyorsun belli ki…
Okumaya devam et “Hoşgeldiler Hayatına ‘Hoş’kalsınlar Hatıralarında…”
Hayat gibi tuhaf,
Bir var bir yok,
Dört yılda bir gelir,
Gör görebilirsen geleni…
Bekler mi diye sordun,
Hayatta beklemedi beni,
Okumaya devam et “29 Şubat Gibi”
Kekik
Biz kediler ezelden beri hür yaşar ve film izlemeyi severiz. Eskiden açık hava sinemalarında bu iş çok kolaydı. Fakat şimdi de zor değil, çünkü evlerde dev ekranlar var. Tırmanınca ağaca, cam perde tam karşımızda. Beğenmedin mi, çık bir üstteki dala. Bir de pencere açıksa, sesini de duyarız. Dünyaları unutur, eğlenceye dalarız.
Her şey iki gece önce “Ada” isimli yerli filmi izlerken başladı. Kekik öyle bunaldı ki tiz bir çığlık attı. Dört yandaki evlerden insanlar, camlara fırladı. Daha fazla dayanamadık indik aşağıya. Başladık kötü film niye kötüdür, en fenası hangisidir, diye tartışmaya.