Dünya dönmüş, yaşamlar bitmiş,
Ben ne anlamışım, sen ne yapmışsın,
İşte boş hayat, yalan dünya,
Sen ne demişsin, ben ne anlamışım…
Anla anlama o anları,
Kırgınsındır artık bir kere,
Engin Yazı Denizi
Dünya dönmüş, yaşamlar bitmiş,
Ben ne anlamışım, sen ne yapmışsın,
İşte boş hayat, yalan dünya,
Sen ne demişsin, ben ne anlamışım…
Anla anlama o anları,
Kırgınsındır artık bir kere,
Baba. Anne. Tutkuyla bağlıydınız. Görmeden birbirinizi, aile meclisinde “verdim gitti” sesleri yükselmişti. Ama tutkuya çevrildi sonrasında. Belki zorundalıktandı. Ben bunu çok sonradan öğrendim.
Kadın 16’sındaydı. Aşkı, heyecanı “kocam” dediği adamda yaşadı. Adam güçlüydü. Karım dediği gün tutkuyla bağlanmıştı karısına. Adam da 23’ündeydi. Çok da büyük sayılmazdı karısından.
Günler kısalır seni gördügümde
Sanki bir saat sonra karanlık çökecekmiş gibi yüregime
Aydınlık ararken çevremde
Bir bakmışım gömülmüşüm topragın dibine
Gözlerim buğulu ve sözlerim belki de
Yüreğimse esir şu yaralı bedenimde