Bir yerlerde okumuştum. Şu anda unuttum ama bir yerlerde okuduğum mutlaka bir şeyler olmalı. Hafızam beni zorlamaya başlamış olabilir ya da bir yerlerde okuduğum bir şey olmayabilir. Fakat bu imkansız olmalı. Çünkü; hepimizin bir yerlerde okuduğu bir şeyler mutlaka vardır.
Sorun şu ki; henüz ne yazacağımı kararlaştıramadım. Bu yüzden biraz saçmalama eşiğini aşabilirim. Aslında yazma dürtüm bir şeyleri zihnimden atmak için olabilir. Zihin meselesi ise başlı başına bir karmaşa oluşturur dostlar. Hepimizin bir an önce kurtulmak istediği anıları olabilir. İşte sorun burada oluşuyor ki bunun adına anı diyoruz ve anılar zihinden atılamıyor. Yani eğer bilgim beni yanıltmıyorsa bundan kesinlikle eminim.
AŞK, özlem duyulan her daim, kişilerle vücut buldurmayı beklerken anlamını yitirdiğimiz.
180 dakikalık uzun metrajlı bir film çekmeye karar verdiğinizi düşünün. Bu filmin senaryo yazarı, rejisörü ve sanat yönetmeni siz olacaksınız. Zaman ve mekân seçimleri size ait olacak. Filmdeki tüm karakterleri kendiniz yaratacak, kostümlerini kendiniz dikecek, makyör/makyöz kendiniz olacak ve üstelik tüm rolleri de kendiniz oynayacaksınız. Müzik, ışıklandırma, koreografi, suflaj, dublaj, senkronaj vs. hepsi sizin üstünüze yıkılmış olacak. Bunlar yetmezmiş gibi, yapım şirketinin tüm masraflarını da kendi cebinizden karşılayacaksınız. Bütün bunlara karşın, yapacağınız filmin herhangi bir sinemada oynayıp oynamayacağını bilemeden -ve büyük bir risk aldığınızı bile bile- bütün bu zorluklara katlanmayı göze alacaksınız.