Gidiyorum..
Kelimeleri ardıma yükleyip gidiyorum
Yollarım boyunca keşkeler katıyorum ardımdaki yüke
Hüzünler bırakıyorum ardımda
Ve her ayak sesimde seni diliyorum
Anlamını bile bilmediğim kelimelerde seni anlatıyorum
Yorgun ve titrek gölgeme..
Gözlerindeki alevi gördüğüm gün
Nasıl atladığımı gecelerin soğuk kalbine
Ben konuştukça o kaçıyor bilinmezliğe
Okumaya devam et “Kaçak ’21”
Özlemin Tenhalarında Bir Sohbet
Ne olursa olsun, her şeyin bir tarafındadır özlem ve hissedilebilen en naif duygu. Bir şeylerin ardında kalan, önünde duran, içinde yer alan ya da olmayan bir şeyin boşluğunda sallanan bir gerçek. Nasıl ve ne şekilde çıkar ortaya, neden vardır ve ne olursa olsun, neden tükenmez hiçbir zaman, hiçbir yerde? Öyleyse yaşamak özlemektir. Eğer varsam ve yaşıyorsam bir yerde durmuş bir şeyleri özlüyorum demektir. Özlemek öylesine naiftir ki, katıksız bir çaresizlikle kuşatılmıştır. O kadar ki, özlemek kelimesinin anlamı bile yalnızca özlemekle sınırlıdır.
UmuduMuzun BİZdeki Işığı
Ben öyle bir zamanda doğmuşum ki
BENİM olamamışım!
kendi içimde kendi VARlığımı YOK ettim sandım
ta ki bir gün! bir GÜNEŞ ışığı yüreğimin penceresinden içeri sızana kadar
zaten pencerem hep açıktır benim
rüzgar girip, ortalığı dağıtıp havalandırsın diye…
tabi alışkın değil yüreğimiz Güneş ışığına
Okumaya devam et “UmuduMuzun BİZdeki Işığı”