EnginDergi

Kötü Adamın Ölümü

Tir tir titriyor. Önümde uzanan iskelet tir tir titriyor. Vücudunun her yerine delikler açılmış gibi, derisi saydammış gibi su akıyor. Altındaki şilteden sızan ter sandalyemin ayağına kadar geliyor. Bacaklarını birbirlerine bağladım. Ben sadece bir kez ölüm gördüm, onda da çocuktum. Babaannem ölürken annem bacaklarını birbirine bağlamıştı. Çünkü daha sonra o bacaklar birleşmiyordu. Ayrıca bana telefon ahizesini anımsatan bacakların dizleri birbirine çarpıyor ve tok bir ses çıkarıyordu. Adamın kafasında birkaç tel saç kalmıştı. Kaldığı yere ev demeye dilim varmıyor. Okumaya devam et “Yalnızlığın Suçlusu Yalnız Kalandır”