Her gece dağılan zihni düzenlemek. Etrafa saçılan düşünceleri bir sıraya dizmek. Çöpleri ayıklama ve yok etme çabası. Zihnin tabanını ve etrafını gözlemlemek. Olanların nasıl ve neden olduğunu anlama çabası. Sonuçların tahlili. Ardından yapılacaklar, yapılması ve yapılmaması gerekenler listesi. Nasıl, nerede ve ne şekilde yapılacaklar? Sorulan sorular, verilen cevaplar. Her saniye, her iki kelimenin arasında, görülen her iki görüntü arasında ve hatta her karede yer alan bir çelişki.
İnsan Alışıyor
İnsan alışıyor.
Her şeye alışıyor…
Bir zamanlar seni mutlu eden şeylerin zamanla acı vermesine alışıyor.
Vaktiyle sana acı veren şeylerin, zamanla mutlu etmesine alışıyor.
Gözünün önünden kıvrılıp geçen hayatın acımasızlıklarına alışıyor.
Kurduğun hayaller yerle bir olurken, hiçbir şey yapmadan izlemeye alışıyor.
Okumaya devam et “İnsan Alışıyor”
Kaçak ’22
Adam:
Karanlıkta kalmış kapkaranlık bir aydınlık var uçurumların sonunda..
Adın mı beni çeken yoksa yalnızlığım mı?
Bir çocuk gibi kanarken ben gözlerine
İçimde sonu gelmez yağmurlar yağar yorgun yüreğime…
Kadın:
Adın kadar acıtmıyordu yalnızlığın
Sen her yerdeydin ve ben her seferinde karanlıkta gömülüyordum.
Gözlerindeki uçurumsa aydınlık,
En onurlu karanlıktı benim sana olan tüm tutkum…