Çapaklı gözlerle izliyorum hayatı..
bir kedi yavrusu gibi; tutsun boynumdan biri..
temizlesin annem tüylerimi;
gitsin pis’i, kir’i.
sonra yumuş yumuş doyayım tüyler arasında.. sonsuz güvenli..
daha ”sadece” doymak için cilve yapmıyorum insan denen devlere..
bazıları o kadar kötü bakıyorkene.. :)
küçüğüm daha..
göre diğer kedilere.
bu beni ayrıcalıklı kılan bence..
anlamamazlığın sarhoşluğundayım hayatı.
savaşmayı bilmediğimden korunuyorum..
büyümek için sürekli uyuyorum..
yaşamı uzaktan izliyorum..
bu saltanatım uzun sürmez; bunu da biliyorum..
ve şimdi
çapaklı, yarı yumuk gözlerle bakıyorum sana..
hadi annem gibi şefkatli;
kucağına al ve okşa..
NEDENSİZ “SEV” BENİ
SEVGİNLE GÜZELLEŞEYİM…
—
Ben bir deli çocuk;
**sustum yine:
En büyük isyanımdır aslında sessizliğim; öyle sakin görmeyin..
Elimdekilerle yetinmeyen haylaz bir çocuk değilim; lakin bir bisikletti istediğim..
bir de binerken düşmesin diye tutsun bir sevdiğim..**