Kütüphanenin düzenli raflarının arasındaki kadın, ağzımdan çıkan kelimeler karşısında şaşkınlığını gizleyememişti. Gözleri dolmuş olacak ki, bana belli etmemek için rafa doğru dönüp, elleriyle kitapları oymaya başladı. Boğazında bir yutkunma hissi olmasa söylemek istediği yüzlerce şey vardı. Kesinlikle bir şeyler söylemeliydi. Küfür bile edebilirdi ve en önemlisi susabilirdi. Ama… Onu tanıdığım için, susmayacağını biliyordum…
Kategori: Tuncay Ünaydın
Sevilecek Kadın, Alışılmış Yalnızlık
Zamanla o da anlayacak senin yalnız bir adam olduğunu. Sıkıla sıkıla, hiç istemese de, dudaklarının arasından, senin alışık olduğun o kelime dökülecek. “Bitti.”
Bolca göz göze geldiğin gecenin ardından, senin asıl benliğine değil; konuşmalarına, bakışlarına, duruşuna ve hareketlerine âşık olacak. Geçmişteki sancıları, yorganın altında, terle birlikte akıp gidecek. Onun için sen dünyanın en büyük umudu da olabilirdin, hayatı boyunca yediği en büyük kazık da. Onun için sen iki gecelik aşktan daha fazlasıydın.
Yalnızlık Seremonisi
Bu yazımda size bir gezgin yaratmak istiyorum. Hemen bir gezgin yaratalım. İspanyalı olsun. İsmini de Henrique koyalım. Eski çağlardan olsun. Mesela Ortaçağ’da Feodalite Rejiminden kaçmış olsun. Eğer biraz tarih biliyorsanız Ortaçağ’da Skolâstik Düşüncenin hâkim olduğunu da biliyorsunuz demektir. Kısaca Skolâstik Düşünce her şeyi İncil ve kilise ile ilişkilendirerek açıklayan düşünce sistemi demektir. Bu düşünce sistemi Aristo’nun Kıyas Mantığından yola çıkılarak oluşturulmuştu. Bizim Henrique bu baskıcı sistemden kurtulmak için yollara düştü. Fransa, Almanya, Avusturya, İtalya ve Yunanistan’dan sonra Osmanlı İmparatorluğu’na varıp, Müslümanlığı tanıyor. Burada bir müddet kaldıktan sonra önce Irak, Sonra Arabistan Yarımadasında Müslümanlığı iyice tanıyor. Daha sonra Hindistan’a gitmek üzere bir gemiyle yola çıkıyor. Vesaire vesaire.