Tunay Özer - EnginDergi

Boşluk

Bir üveyik kalbi sürçer buluta
gül uykusunda üşür
yoksan eğer duldasında
yağmurlar gözlerime üşüşür

Cemadat kendine çekilir
soyununca renkler ışığından,
aynalar yorgunluk tozu biriktirir
metal sesiyle yürüyen zamandan