Ben gece bekçisi,
Yıldızları sayıyorum her gece; tek tek…
Bir tane bile eksik olsa; benden sorulur.
Ben gece bekçisi, yıldızları sayıyorum.
Soğuk kış gecelerinde gökyüzü yorganım oluyor
İçimi ısıtmak istercesine yanıp duruyor sigaram.
Ben gece bekçisi,
Yıldızları sayıyorum her gece; tek tek…
Okumaya devam et “Yıldızlı Gece Bekçisi”
Ah’lar ağacı* altındayız
Sen de yanımdasın ama onlar seni görmüyor, kimse görmüyor seni
Biz konuşuyoruz seninle kimseye aldırmadan
Sen bir şey anlatıyorsun ikimiz de gülüyoruz, ağzımız kulaklarımızda
Her zaman konuştuğumuz şeylere benzemiyor bu seferki
Ah’lar ağacı koyduk adını bu ağaç ikimizin
Bunu da bilmeyecekler, sadece ikimiz bileceğiz ve yetecek bu bize
Sonra tıpkı bu fotoğraftaki gibi hayran hayran izleyeceğim seni
Bu sürekli böyle devam edecek; sen, ben ve ah’lar ağacı
Kimde ne kadar ah’ımız varsa bu ağaca anlattık seninle
Anlatmaya da devam ederiz yaşam bizi sürükleyip götürmedikçe ölüme
Bizi bıkmadan dinleyecek bir bu ağaç var birbirimizden başka
“Bu ağaçlar da bir gün kuruyacak.” diye geçirdi içinden, yol boyu yürürken izlediği ağaçlara bakarak. Sonra “Yıllara meydan okuyan o büyük gövdesi basit bir darbeyle yere serilecek. Belki biraz kalın olursa devrilmesi de biraz daha uzun sürer.” dedi. Tıpkı insan gibi. Ne kadar güçlü durursa o kadar çok yıkılmak isteniyor, hem insan hem ağaç. Ağacı yıkan da insan üstelik, insanı yıkan da…
