Engin Yazı Denizi
Ben buraya biraz dinlenmeye geldim.
Uzun yol yolcusuyum ben
Yüklerim ağır üstelik
Epeydir de konuşmadım kimseyle
Ben buraya biraz da konuşmaya geldim.
Nereden geldiğimi, nasıl geldiğimi sorma
Geldim işte bir yerlerden.
Heybem dolu geldim bak
Kimin neyi varsa aldım alabildiğimce
Dedim ya, uzun yol yolcusuyum ben.
Bir de işte ağır taşıyıcı hamalı hayatın…
Okumaya devam et “Yolcu”
Gece koynunda büyütür bazı insanları
Karanlık olur o insanlar, yalnız olur
Bir tek geceleri vardır
Ne hissettiklerini, yaşadıklarını anlayan ve bilen
bir tek geceleri
Gece göğsüne basar bazı insanları
Sessiz çığlıklarla
hıçkıra hıçkıra ağlar o insanlar
Öyle zamanlarda güçsüz hisseder kendilerini işte
Nasıl kalkacağını nasıl toparlayacağını bilemez çaresizdirler
Acılar denizinde yüzen delik bir botum. İçim mültecilerle dolu; kendilerine yaşayabilecekleri bir ülke arayan. Evet, umutlarım onlar. İçimde duran, yeşerecekleri yerler arayan umutlarım.
Delik bir bot, ne kadar dayanabilir bu kadar mülteciyle yüzmeye acılar denizinde? Kim bilir kaç umut ölecek içimde acıları yenmeye çalışırken kırık kalbimle… Birileri yine birilerini suçlayacak üstelik. Belki de bir gazetenin bilmem kaçıncı sayfasında önemsiz bir habermiş gibi küçücük bir yere iliştirilecek bu durum. Oysa delik bir botla denizi aşmaya çalışan mültecilerden daha fazlasıydı acı ve yaşama kaygısı…