Duygularımın anlam bulmakta zorlandığı bir anın içerisindeyim. İlerde ne olacağını bilemiyorum. Çünkü hayatım için endişeliyim. Ve yalnızlığa hiç bu kadar yakın olduğumu hatırlamıyorum. Muhakkak ki yaşamışımdır bazı anlar, ama bu dakikalar bana biraz daha kederli geldi.
Nasıl olur da insanoğlu böylesine acı içinde kıvranırken çığlık atamaz. Ben atamıyorum. Yüreğim yansa o da değil. Hayatımın ileriki dönemleri için olan duyduğum endişe diğer tüm olayları gölgede bıraktığı gibi, sildi bitirdi. Başka bir düşünce yok beynimin küçük hücrelerinde… Okumaya devam et “Huzursuz Bir An”
Mevsimler arda arda gelir doğanın kanuna göre. Ben ise, şu iki mevsim arasında uzun bir geçiş dönemi yaşıyorum: Sonbahar ve kış. Ve kış da hiç sonlanmayacakmış gibi hissetmeye başladım bile. İlk gençlik yıllarımızda en sevimsiz, yoğun gelen dönemlerdi bizim için. Oysa şimdi her şeyin daha farkına varmaya mı başladım ne? Geçmişe duyulan özlemleri hissediyor, yaprakların dökülüşü gibi insanların aramızdan ayrılmasına bile hüzünleniyorum. Ne oldu da bünyem böyle oldu?
Günümüzde bu kelimenin anlamı sendrom ile özdeşleşti adeta. Sadece bu kadar mı? İnsana özgü bir kavram olmadığı gibi pek çok terim ve varlık için kullanılabilir.