Yüreğimin düzlüklerinde yeşerirdi sevi çiçekleri
Her nefeste üflerdim düne ait günüme üşüşen kara bulutları
Ateşe verirdim zihnimdeki eşsiz hüzün resmini
Harlanan alev hiç sönmesin diye aklımı saklardım kuytu köşelere
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’45”
Kırk yaraya kırk yamayla bantlar yaptım
Tel tel işledim ipek ipten kuşları,
Süslü püslü tellere kondurdum umutlarımı
İğne battı kan damladı yamaya
Yapraklar yapıp kapattım kırmızının lekesini
Gökkuşağından renkler çalıp motif motif çiçekler ördüm
Gülen çocuklardan bir buket yapıp yamaya umut kattım
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’44”
Kokun hangi çiçeği andırır
Bakışların kaç dilden anlatılabilirdi
Saçlarını hangi mevsimin rüzgârı uçururdu
Bilmem kaçıncı yüzyılın
Hangi efsanesi saklardı yüzünü
Ne bileyim
Hani şöyle suskun tavrını
Hangi eser resmederdi
