Kategori: Serap Sütcü

İnsanın ruhu ağrıdığında gözleri görmez kulakları duymaz olurmuş, elleri artık ağrıdan tutmaz, ayakları o yükü taşıyamazmış, bunları düşünürken zihnim sorularla karışıyordu. Kimim, nerdeyim; niye bu cehennem ateşinin içinde nefes almakla cezalandırılmıştım, ruhumun neresi ağrıyordu anlayamıyordum. Sahi ruhum etten mi yoksa kemikten miydi, onun da gözü kulağı eli ayağı var mıydı, canım her yandığında ruhum mu yoksa bedenim mi hasar alıyordu hiç bilmiyordum.

Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’46”