Sabahları okula giderken önlüğümü giyer,
Söyleyemediğim kelimeleri düğmelerine iliştirirdim.
Saçlarımı örer sonra ucuna ukdelerimden fiyonk yapardım,
Eksiklerimi teperdim apar topar çantama.
Ayakkabılarım hep sıkardı, cam kırıkları gibi acıtırdı canımı,
Tabanlarımda düş kırıklarım, zil seslerine duymadığım masallardan şarkılar yakıştırırdım.
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’51”
Ne güzel oynuyosunuz
Roller tekmil oturmuş
Sessizlği bozan uğultulu rüzgar
Geçmişi anımsatan soluk resim
Havadaki nemli ağır küf kokusu
Yolun görünmez karanlık kuytusu
Zihnin en soğuk, en derin iz düşümü
Bir bir üşüşüyor iliklerime kadar…
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’50”
İçinde kaybolup
nefes aldığım şehir
Umudun yitip yitip varolduğu sokaklar
kuru kalabalıklar
Varlığı anlamsız olanlar
hepinize gülümsüyorum
kendini önemli sayanlar
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’49”
